Już po raz XXVIII w krypcie bielskiej katedry odbyły się „ Rozmowy poświęcone”, ks. Jacka Pędziwiatra z ks. biskupem Piotrem Gregerem. Tematem „Rozmów poświęconych” był c. d. liturgii chrztu wielu dzieci i omawiany były punkty wyrzeczenia się zła oraz wyznania wiary.
Ksiądz biskup Piotr Greger powiedział, że bezpośrednim przygotowaniem się do chrztu jest wyrzeczenie się zła oraz wyznanie wiary przez rodziców i chrzestnych. Celebrans zwraca się najpierw do rodziców oraz chrzestnych i przypomina im, że na nich spoczywa obowiązek wychowania dzieci w wierze Kościoła i troska o ochronę życia Bożego przed skażeniem grzechem oraz o jego rozwój. Potrójne wyrzeczenie się zła – grzechu, oraz okazji do zła i szatana – opiera się na antytezie wolności i niewoli. Chrzest obdarza życiem w wolności dzieci Bożych. Jednak należy podkreślić, że ta wolność w obecnym życiu nie jest jeszcze dobrem trwałym, którego nie można utracić. Chrześcijaninowi nie wolno zapominać, że nie tylko został wyrwany z niewoli grzechu i szatana, ale został wezwany do nowego życia. Teraz ma służyć Bogu, który obdarza go prawdziwą wolnością. Wyrzeczenie się zła można porównać do odrzucenia śmierci i pokonania jej. Szatan jest twórcą grzechu, który zabija nowe życie. Wyrzekając się szatana i grzechu, człowiek wybiera dar nowego życia. Ten wybór będzie się dokonywał przez całe życie ochrzczonego człowieka.
Bezpośrednio po wyrzeczeniu się zła następuje wyznanie wiary. Wyznanie wiary prowadzi do zbawienia. W sakramencie wiara otrzymuje swą definitywną formę. Bóg zbawia w społeczności i przez społeczność, dlatego ten element musi być podkreślony przez publiczne wyznanie. Potrójne pytania o wiarę i jej wyznanie stają się wyjściem ku życiu i usprawiedliwieniu, jakim obdarza Bóg. Wiara jest wyborem Boga, a wybór Boga oznacza przyjęcie daru nowego życia. Ten dar dzięki wierze będzie się rozwijał w ochrzczonym człowieku przez całe jego życie. Tylko w wierze można odkryć i przyjąć dar dziecięctwa Bożego oraz powołanie do życia wiecznego.
Wyznanie wiary pierwotnym Kościele wiązało się ono w pierwszym rzędzie z liturgią sakramentu chrztu świętego, później dopiero znalazło swoje miejsce w liturgii Eucharystii. Formuła chrztu połączona z wyznaniem wiary człowieka ochrzczonego przetrwała w Kościele do dziś. Uważano ją za odpowiednią, bo dobrze wskazywała na znaczenie wiary przy chrzcie. Jednak podczas obrzędu chrztu wiarę wyznawali dorośli, a nie dzieci, a wynikało to z oczywistych racji. Tymczasem z biegiem wieków coraz częściej zaczęto udzielać chrztu niemowlętom.
Gdy stało się to zasadą, zaczęto wprowadzać nowe formuły wyznania wiary. Owa ewolucja zachodziła powoli, pomiędzy wiekiem IV a VII i co niezwykle ciekawe, najpóźniej dokonała się w samym Rzymie. W większości przypadków formuły wyznania wiary były połączone z wyrzeczeniem się zła i szatana. Takie opisy znajdujemy u św. Justyna, który zwraca uwagę, iż przed przyjęciem chrztu świętego katechumeni wyznają wiarę i przyrzekają, że będą żyć według nauki, słów i woli Chrystusa.
Tak ujęta formuła wyrzeczenia się zła i wyznania wiary, zawarta w obrzędach sakramentu chrztu nie jest niczym nowym, a tym bardziej zaskakującym. Biorąc pod uwagę w/w przesłanki historyczne i liturgiczne oraz ogromne wpływy Soboru Watykańskiego II łatwo dostrzec, iż już w Konstytucji o Liturgii w nr 67 zwraca się uwagę, iż należy uwydatnić rolę i obowiązki rodziców dziecka. Tym samym rodzice spełniają ważną, konstytutywną rolę w obrzędzie chrztu. Akcenty udziału rodziców i chrzestnych w sakramencie chrztu, konstatując, iż rodzicom chrzestnym przypada w udziale ważna rola w inicjacji dorosłych, natomiast w przypadku dzieci tę właśnie rolę pełnią z natury rzeczy sami rodzice biologiczni, którzy są w pierwszym rzędzie odpowiedzialni za wzrost swego dziecka w wierze i za obecność tej wiary w jego życiu.
Na zakończenie „Rozmów poświęconych ks. biskup Piotr udzielił zebranym apostolskiego błogosławieństwa, zapraszając na na następne spotkanie w dniu 3 grudnia br.
Tekst i foto: Marian Szpak
