Życie

Toczy się życie jak kamień po wybojach dróg.
Szybciej, wolniej, z góry, po równinie.
Kanty się ścierają o nieżyczliwe przydroża,
Odpryski, pęknięcia, złamania
Kształtują ostateczny wygląd.
Ale to ciągle ten sam kamień,
Ciągle to samo życie.
Kamień pamięta – i trwa.
Przetrwa zimno i skwar,
Suszę i powódź,
Jest tak samo ważny,
A może najważniejszy
Dla ziemi, jej historii, kultury
Jak życie –
Życie każdego człowieka

Cieszyn, 13 września 2005 Joanna Surzycka